گرامیداشت بیستِ و پنجم نوامبر
"روز جهانی نفی خشونت علیه زنان" در آنکارا
به مناسبت فرارسیدن روز 25نوامبر برابر با روز جهانی نفی خشونت علیه زنان در شهرهای مختلف کشور ترکیه از جمله شهر آنکارا هم یک راهپیمایی و یک تجمع(تا آنجایی که ما اطلاع داریم) برگزار شد. حدود یازده حزب و سازمان مختلف ترکیه از جمله ESP , EHP ، اتحادیه زنان کارگر بخشهای خدماتی ، انجمن زنان سوسیالیست و ... برای حضور در جلوی مجلس ترکیه برای روز 25نوامبر در ساعت 10 صبح فراخوان داده بودند. تجمع در مقابل اماکنی همچون مجلس ترکیه محدودیت های خاص خود را دارد و با نظارت غیرعادی و تحت حفاظت شدید پلیس برگزار می شوند. ابتدا قرار بود که برای حضور در محوطه ی مجلس اجازه ی تجمع بدهند اما در نهایت تجمع در جلوی درِ ورودی مجلس برگزار شد. ویژگی های این تجمع یکی حضور پررنگ پلیس و نیروهای امنیتی بود. بارش شدید باران روال عادی برنامه ی تجمع را با مشکل روبه رو کرده بود. جمعیتی در حدود صد نفر با پرچم های رنگارنگ که همگی نشانی از "مبارزه برای دفاع از حقوق زنان" را بر خود داشتند حدود دو ساعت در جلوی مجلس ترکیه تجمع کردند تا صدای خودشان را به نمایندگانی برسانند که نسبت به ظلم و ستمی که هر روز بیشتر از دیروز بر زنان وارد می شود بی تفاوت هستند.
دیگر تجمع اعتراضی به مناسبت فرارسیدن 25نوامبر در ساعت 12ظهر در پارک کولژ صورت گرفت که افراد حاضر در تجمع در حدود ساعت 12:30 ظهر به طرف میدان مرکزی شهر آنکارا(قیزیل آی) حرکت کردند. باران شدید اما بر خلاف تجمع جلوی مجلس ترکیه،این بار نتوانسته بود جمعیت را غافلگیر کند و جمعیتی حدود 200نفر- که اکثریت آنان را دختران جوان تشکیل می دادند- یکدست و یکصدا شعار می دادند و با اجسامی که در دست داشتند به طور منظم جهت جلب توجه افراد و همچنین قدرت نمایی اصواتی را ایجاد می کردند. تجمع کنندگان همچنین تصاویری از سکینه محمدی آشتیانی را نیز در دست داشتند. این تجمع هم به دعوت گروه ها و احزاب مختلفی همچون گروه فمینیستهای آنکارا ، جمعیت زنان انقلابی ، ÖDP و ... شکل گرفته بود.
میدان قیزیل آی که حد وسط مجلس ترکیه و نیز پارک کولژ است کاملا در تسخیر پلیس و نیروهای ضد شورش بود. راهپیمایی تا نزدیک میدان کیزلای ادامه یافت و سپس جهت خواندن بیانیه ها جمعیت مستقرشد و بیانیه های مختلف خوانده شد که همراه بود با تایید حاضرین به صورت ابراز شادی و همچنین سردادن شعارهایی در حمایت از حقوق زنان. یکی از نکات جالب این قسمت از برنامه قرائت یک بیانیه به زبان کُردی بود که با توجه به وضعیت کُردها در ترکیه،اقدام جسارت آمیز و تحسین برانگیزی بود. همچنین گروه پروسه(اعضای مستقر در ترکیه) بیانیه ای را که به صورت دوزبانه(ترکی/فارسی) تهیه کرده بودند را میان حاضرین پخش کردند. در حاشیه ی این برنامه اعضای گروه پروسه با نمایندگانی از احزاب و گروه های شرکت کننده در این مراسم وارد گفتگو و مذاکره شدند و درباره ی مشکلات زنان در ایران گزارشی ارائه کردند. در پایان تجمع، برنامه با پخش موسیقی و رقص و پایکوبی حاضرین به پایان رسید. در حاشیهی برگزاری این مراسم اعضای گروه پروسه با دو تن از کارگران زن- کارگران شهرداری- که در حال نظافت شهر بودند در حین برگزاری این مراسم گفتگوی کوتاهی ترتیب دادند و نظر آنان را در مورد برگزاری این مراسم پرسیدند. نکته ی قابل توجه اینکه یکی از این زنان کارگر دستش باندپیچی شده بود و در حالی که به دستش اشاره می کرد با حرارت و عصبانیتی که در لحنش موج می زد توضیح داد که چگونه مورد ضرب و شتم شوهرش قرار گرفته است.او تاکید کرد که برگزاری چنین مراسماتی باید ادامه پیدا کند و گسترده تر و موثرتر اجرا شوند.زن همکارش هم در حالی که با تکیه دادن به دیوار خستگی کار را از تن به در می کرد تاکید کرد که کارهای بیشتری باید برای حمایت از زنان انجام گیرد. ما از وی همچنین پرسیدیم که مذهبی بودن یا نبودن حامیان حقوق زنان چقدر برای او مهم است که در پاسخ ایشان هر جریان و یا گروهی را که از حقوق زنان حمایت کند را میپسندید ولی میگفت جریانات مترقی بیشتر و محکمتر حمایت میکنند و جریانات مذهبی اینطور نیستند و مثال زد و گفت بهعنوان مثال ببینید آیا در این تظاهرات نشانی از یک زن با حجاب میتوانید ببینید ؟! زنان محجبه یا از شوهرهایشان میترسند و یا با آزادی زن مخالفند! و بالاخره با اشاره به برخی از احزاب آنان را دروغگو دانست و گفت که فقط حرف از دفاع از حقوق زنان می زنند.
بیانیهی گروه پروسه که به صورت دوزبانه تهیه شده بود به پیوست این گزارش درج شده است.
Kadınlara karşı şiddeti Durdurun!
Bir gün yok ki gazetede ve ya haberlerde kadına karşı şiddet haberlerini okumayalım ve ya duymayalım. şiddet kurbani kadın ve ya kız aslında toplumun kurbanı. kadına yönelik şiddet ile ilgili toplumun daha güçlü bir konuma ihtiyaci var ve bunun için toplumun daha büyük kısmı çalışması gerekir. 25 kasım 1961 yilinda dominik cumhuriyetinde, zamanın Diktatör devleti "Rafael Turjiliv" 3 siyasi çalışan kadını (mirabel kardeşler) vahşice katl etti. o zamandan beri kadına yönelik şiddetin, dünyanın odak noktasi haline geldi. Komünistler,solcular,ve bilinçli önde gelen feministler "kadina Karşı şiddeti"dünya çapında halki bilinçlendirmede çok onemli rolleri oldu. 25 kasım 1981yılından buyana ki "mirabel kardeşlerin" Ölüm yıl dönümü nedeniyle (dominik cumhuriyeti tarafindan katl edilmistiler) o günu Şidette karşi günu olarak saygiyla andılar. 17 kasım 1999 tarihinde Birleşmiş Milletler Genel Kurul kararı ve kamu bilincinin artırılması ile ilgili Tüm devletler,uluslararası örgütler ve sivil toplum kuruluşlarının halki kadinlara karşi şiddete uyarmalari icin davet etti ve bir Çözünürlüğü imzaladilar ve 25 kasimi şiddete karşi resmi günu yaptılar.
İranda gerici din ağaları ve askeri sermayeciler tarafından kadınlar sürekli ve sistematik olarak hep şiddet altındalar. Şimdi iranli kadınlara silah ve süngü zoruyla zorunlu hijab yapmalarını ve hergün geçdikce toplumsal özgürlükleri empoze ediliyor ve özgürlükleri kısıtlaniyor. İran İslam Cumhuriyeti yarattığı Ekonomik kriz ve artan yoksulluğun farklı sınıflar baskı altinda tutuyor ve özellikle işçi kadınlar ve iş bulmaya çalişan genç ve ev kadinlari ekonomik sömürünun en şiddetli şartların altında bırakmış oluyor. iran devletı iş kanunlarını ki yerli ve yabancı yatırımcıları hitab eden bu kanun ları tamamen kullanılmaz ve önemsiz kılmıştır ve işçiler ve az mikdar parayla geçinen kadınlar ki iran toplumunun çoğunluğunu oluşturuyor ve iranın gerici kapitalismine karşı bunların herhangi bir korucu kalkanları yok. iranın gerici kapitalist rejimi dini, geleneksel gerici kültürünü Güçlendirmek için elinden geleni yapiyor ve ekonomik kriz ile iran kadınlarının uzerinde baskı ve şiddeti artiyor. Türkiyede de kadınlar az da olsa giyinme özgürlüğüne sahip Ama kapitalizmin ve artan siyasi nüfuzunun artması ile ve gerici gelenekler ve dini gericilikle türkiyenin kadınlarının geleceğini tehlikede görmekteyiz. halen türkiyede aile içinde kadınlara karşı şiddet feci boyutlarını koruyor ve türkiye hükümeti bu eylemlerin karşisini almak ve kadınları koruyub kollamak yerine dinsel ve gelenksel yollardan bu olay destekliyor. Türkiye ve iranin devletlerının yakınlaşması rasgele ve anlamsız degil.her iki devlet ekonomik neo-liberalizm için her fırsatda şiddete baş vuruyor. iki devlet de bölgenın yatırım gücunun tehlikeye girmemek için birbirini kolluyorlar ve bu olay doğrudan emperyalist ülkeler tarafından destekleniyor.Türkiye ve İran gibi ülkelerin geri kalmışlığı dünya kapitalist emniyet supabı olmaya ve Gelişmiş ülkelerin insanlarını memnun tutarak onları yumuşak bir biçimde bastırıyorlar. mevcut ekonomik krize rağmen biz kadınlar ve işçiler hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerde de neo-liberalism ve kapitalizmin saldırısına maruz kalmaktayız.
Türkiye ve İran daki kadınlar ve işçilerin Özgürlük ve eşit haklar için gerici kültür ve kapitalizme karşı- ki kadınların ve işçilerin zülümun kendi hayatının devam faizi bilir- bu yoldan ancak biz mücadele ede biliriz.
Türk ve İranlı kadınların ve işçilerin adaletsizlik ve eşitsizlik karşısında beraber mucadele vererek birbirimızın mucadelesini destekleyerek bir şeyler yapılabilir.
Biz İran halkının özgürlük ve eşitlik isteyen hareketinin küçük bir parçası olarak, siz kadınlar ve işçilere saygılarımızı sunuyoruz ve sizden talep ediyoruz ki iranin kadınları ve işçilerini destekleyerek, şiddet, adaletsizlik ve eşitsizlik karşindaki mücadelede iki komşu ülke bir olalim.
yaşasın Türkiye ve İran'da kadın ve işçilerin dayanışması
Process marksist gorubu(iran)
بیانیهی "گروه پروسه"
همبستهگی زنان و کارگران ترکیه و ایران
خشونت علیه زنان را متوقف کنید!
روزی نیست که روزنامه‌ای بخوانیم یا اخباری بشنویم که در آن خبری از خشونت خانهگی نباشد. زن یا دختری که قربانی خشونت است در واقع قربانی جامعه است. جامعهای که باید موضع قویتری را در رابطه با خشونت علیه زنان اتخاذ نماید و این مستلزم حساسسازیِ آحاد جامعه نسبت به خشونت علیه زنان و شناسایی انواع خشونت است. در 25 نوامبر 1961 در جمهوری دومینکن، دولت دیکتاتور وقت « رافایل تورجیلیو » سه فعال سیاسی زن(خواهران میرابال) را وحشیانه به قتل رساند. پس از آن خشونت علیه زنان در کانون توجه جهانیان قرار گرفت و نیروهای چپ و کمونیست و فمینیستهای پیشرو و مترقی نقش مهمی در آگاهسازی و حساس کردن افکار عمومی جهانی به مسئلهی "خشونت علیه زنان" داشتند. از سال 1981 به بعد فعالان زن روز 25 نوامبر را - که خواهران میرابل توسط دولت دیکتاتوری دومینیکن به قتل رسیدند - به عنوان روز مبارزه علیه خشونت گرامی داشتند. در 17 دسامبر 1999 مجمع عمومی سازمان ملل نیز طی قطعنامهای روز 25 نوامبر را به عنوان«روز جهانی نفی خشونت علیه زنان» تعیین کرد و از دولتها، سازمانهای بینالمللی و سازمانهای غیردولتی دعوت کرد تا در جهت افزایش آگاهی عمومی نسبت به مسئلهی "خشونت علیه زنان" تلاش‌کنند.
در ایرانِ تحت حاکمیت روحانیت مرتجع و سرمایهسالاران نظامی، زنان همواره و به طور سیستماتیک مورد هدف خشونت دولتی قرار دارند. هماکنون حجاب اجباری با زور اسلحه و سرنیزه به زنان ایرانی تحمیل میشود و آزادیهای اجتماعی آنان هر روز محدودتر میگردد. بحران اقتصادی و فقر فزایندهای که دولت جمهوری اسلامی در ایران ایجاد کرده است اقشار مختلف را تحت فشار قرار داده و به خصوص در ایران فقر خصلتی زنانه هم پیدا کرده است و در این میان کارگرانِ زن، زنان سرپرست خانواده و زنان جوان جویای کار تحت شدیدترین انواع استثمار اقتصادی قرار گرفته اند. حکومت جمهوری اسلامی قانونِ کار را برای خوشایند سرمایهدارانِ داخلی و خارجی کاملا بی خاصیت و بدون استفاده کرده و کارگران و زنانِ کم درآمد که اکثریت جامعهی ایران را تشکیل میدهند از هیچ گونه سپر دفاعی برای مقابله با سرمایهدارانِ مرتجع حاکم در ایران برخوردار نیستند. عملکردِ دولت ارتجاعی و سرمایهداریِ جمهوری اسلامی موجب تقویت فرهنگ سنتی،مذهبی و عقبمانده در ایران شده است و به همراه فشار اقتصادی، زنان ایران را از هر لحاظ آسیبپذیر کرده و خشونت علیه آنان را هدفمند کرده است.
در ترکیه هم اگرچه زنان از حداقلی از آزادیهای اجتماعی مانند حق انتخاب آزادنهی پوشش برخوردارند ولی عملکردِ سرمایهداری و نفوذ رو به افزایش نیروهای سیاسیِ سنتی، مذهبی و ارتجاعی در ترکیه نیز آیندهی نگران کنندهای را برای زنان ترکیه ایجاد خواهد کرد. هنوز خشونت خانهگی علیه زنان ترکیه ابعاد فاجعه بار خود را حفظ کرده است و دولت ترکیه نه تنها اقدامی برای حمایت از زنان انجام نمیدهد بلکه به شیوههای مختلفِ پنهان و آشکاری فرهنگِ عقبمانده و ضدِ زن را در ترکیه تقویت میکند. نزدیکی دولتهای ایران و ترکیه اتفاقی و بدون منظور نیست. هر دو دولت برای حاکمیت نئولیبرالیسم اقتصادی به ابزار زور و تقلب و خشونت متوسل میشوند و برای استمرار حاکمیت خود به اشکال گوناگون از یکدیگر حمایت میکنند تا امنیت "سرمایه" در منطقه به خطر نیفتد و این عملکرد مورد حمایت مستقیم کشورهای امپریالیستی قرار دارد. عقبماندهگیِ کشورهایی مثل ترکیه و ایران سوپاپ اطمینان سرمایهداریِ جهانی برای راضی نگه داشتن و سرکوب نرم مردم کشورهای توسعهیافته است که با وجود بحران اقتصادی کنونی میبینیم که زنان و کارگران در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته هم مورد هجوم نئولیبرالیسم و عملکردِ سودمحور سرمایهداری قرار گرفتهاند.
آزادی و کسب حقوق برابر و عادلانه برای زنان و کارگران در ترکیه و ایران از گذرگاه مبارزه علیه فرهنگ سیاسیِ عقبمانده و همچنین مبارزه با سلطهی سرمایهداری - که سودِ خود را در ادامهی ظلم و ستم بر زنان و کارگران میداند- میگذرد. زنان و کارگرانِ ترکیه و ایران باید برای مبارزه علیه ستم و نابرابری به طور مشترک اقدام کنند و بدانند که سرنوشت ستمدیدهگانِ جهان به یکدیگر عمیقا وابسته است و از مبارزات یکدیگر به طور جدی دفاع کنند. ما به عنوان بخش کوچکی از جنبش آزادیخواهانه و برابریطلبانهی مردم ایران به شما زنان و کارگران مبارز ترکیه درود میفرستیم و تقاضا میکنیم از شما که با حمایت از زنان و کارگران ایران، مبارزه علیه خشونت، ظلم و نابرابری علیه مردم دو کشور همسایه را مورد حمله و اعتراض قرار دهیم.
برقرار باد همبستهگیِ زنان و کارگرانِ ترکیه و ایران
برقرار باد سوسیالیسم
گروه پروسه
25/11/2010
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر